1° Concurso de Microrelatos "Amor se escribe con A"

DANZA MACABRA


Adán ama a Marta.

Mascan rabas saltadas. “La Mansa”, la afamada playa, da la paz más franca.

Adán: gran facha (hará tapa para “Caras”), charlatán, “banana”, barba al ras,

baranda a Prada, aclama a Batman; malla clara, alpargatas blancas.

Marta: flaca, ñata chata, mamas bárbaras, franca; falda ancha, chatas bajas, gafas,

ama a Kafka,

Adán avanza, la agarra, la apalabra; Marta, cansada, apaga las llamas, aplaza la

rascada, aclara: mañana tranzan. Adán aplaca las ganas, rasca la nalga.

Al alba, marchan.

Adán Pastrana, canta la balada: “La balsa”.

La barca -para nada anclada- va a la mar.

Marta Carranza, parada más atrás, ama al galán. Ya nada la aparta.

Allá van: a Caracas.

Adán abraza a Marta.

La paz…la calma…

Amanda Lallana, agazapada tras la manta, salta para clavar la daga a Adán.

Ja, ja, ja, patán.-

La daga va a castrar al galán.

Las vas a pagar, sátrapa-

Marta atrapa arma blanca, aparta a la malvada. La mala dama salta a la mar. ¡Vaya agachada!

¡Malcasada!, ¡vaca!, ¡chancha barata!, ¡garrapata!, ¡Satán! - cansada habla Marta hasta callar, agarrada a la baranda.

La mar salada tapa a la mala. Más allá, la raya ataca a mansalva, maltrata a

Amanda hasta matarla.

La bata blanca dañada…la panza sangrada…

Adán manda arcadas hasta acabar.

¡Alma sagrada! -clama Marta.

Da palmadas a la cara. Nada sanará ya.

………………………………………………………………………………………...


Añadas atrás, mamá cantaba: “La parca danza a la mañana…”





Autor: Gustavo (San Antonio de Areco).

Comentarios